وای از آن روزی که نادان خیال بد کند

احمقانه ، صاف ُ ساده ، زیر و رو کردم بهشتم

اولینم  ، آخرین شد  ، ساق  و  برگ سرنوشتم

جنگله   عریانـه    روحی  پر عطش

عاقبت  ، خار و خسی شد ، آخرش

شد   هماننـد   کویری لخت    و عور

رهر  و ئه  معشوقه ای  بی قبـر و گور

اشک چشمانـم  ندانسته چکید

وای   و   وا ویلا  کنان عشقش پرید

آری   آن شیلا ،   که  بودش  از  نخست

کس تواند  یافت ، او  را  هر  چه جست