چه شـاهـانـه کنی تو مــات

قلم در دست من افتاد	هوا پاییزیه سرما
نگاهی تازه در چشمم	هنوزم من پر از دردم
شده آغاز سی ساله	کسی که جای او بالاست
نتیجه بُهت و غم آلود	زمانه گفته اش بدرود
میان قاتلین دزدان	فقط کشته رها کرده
دهم بوسه به هر قاتل	گذارندش جسد در گل
ولی آن دزد بی وجدان	به ناحق میکشد سیلی
بلاها آورد بر جان	زبان از ناله اش حیران
ز هر آه جگر سوز و	شود آن دزد پست خوشحال
ز هر زجه ز پیش و رو	ز احوال یه ماتم رو
خدایی میکنه هر دم	خداوندا تویی عالم
ز کینه توزی اش هیهات	چه شاهانه کنی تو مات